mapa drogowa

1. Portfolio zrównoważonych produktów i usług
2. Zrównoważone działania
3. Trendy
4. Rozwój rynku - nowe nisze, segmenty, grupy docelowe
5. Sieci wartości i wzajemność interesariuszy
   

Tydzień Zrównoważonego Rozwoju The Economist: Operacjonalizacja strategii zrównoważonego rozwoju

Zrównoważone firmy tworzą wartość w perspektywie średnioterminowej. Dowiedz się, jak to zrobić:

1. Ponowna analiza polityki korporacyjnej
2. Włączenie celów zrównoważonego rozwoju do codziennej pracy
3. Zidentyfikuj kluczowe NOWE grupy zainteresowań i pracuj dla nich.
4. Tworzenie zrównoważonych procesów produkcyjnych
5. Powrót do programów zrównoważonego rozwoju

Cztery kroki do zrównoważonej innowacji modelu biznesowego

1 Rozszerzenie bazy biznesowej poprzez mapowanie szerszego ekosystemu interesariuszy i kwestii społecznych, w których działa firma.

Zadaj sobie pytanie: Kim są kluczowi interesariusze w systemie? Jakie są istotne kwestie i trendy środowiskowe i społeczne? W jaki sposób interesariusze oraz kwestie środowiskowe i społeczne bezpośrednio lub pośrednio wpływają na różne części modelu biznesowego?

2 Przetestuj model biznesowy (obecny lub potencjalny) w ramach tej szerszej mapy.

W jaki sposób dynamika interesariuszy oraz kwestie środowiskowe i społeczne ograniczają lub powstrzymują model biznesowy? Gdzie ograniczenia w systemie tworzą słabe punkty modelu biznesowego?

3 Zbadanie możliwości zwiększenia skali działalności.

CZTERY POSTAWY WOBEC KWESTII ŚRODOWISKOWYCH

Firmy mogą przyjąć cztery różne postawy wobec kwestii środowiskowych (Stoner et al. 1997):

1. legalistyczna postawa.
<Organizacje stosują się do praw, zasad i przepisów dotyczących środowiska bez żadnych zastrzeżeń. Postawa ta oznacza, że organizacja będzie starała się stosować prawo na swoją korzyść, np. poprzez wynalezienie technologii, która zapewnia większą wydajność i spełnia wymogi ochrony środowiska. technologię, która zapewnia większą wydajność i spełnia wymogi ochrony środowiska, co może pomóc organizacji w uzyskaniu przewagi nad innymi konkurującymi firmami".

2 Postawa rynkowa.

Organizacje zakładają, że będą reagować na preferencje środowiskowe swoich klientów. Obejmuje to konsumentów masowych, którzy często wymagają od producentów zgodności z określonymi normami środowiskowymi dla produktów i technologii. i technologii, a także klientów, którzy mogą wymagać, aby kupowane przez nich produkty łatwo poddawały się recyklingowi lub były wytwarzane z materiałów pochodzących z recyklingu.

3 Postawa interesariuszy.

Takie podejście jest kolejnym etapem poprzedniego, ponieważ uwzględnia poglądy szerszego kręgu interesariuszy na kwestie środowiskowe.

Wyrażenia tej postawy obejmują.

- wykorzystanie materiałów nadających się do recyklingu w opakowaniach dla klientów,

- szkolenie pracowników w zakresie ochrony środowiska,

- udział w działaniach społeczności lokalnej mających na celu oczyszczanie środowiska,

- przyciągnięcie inwestorów chętnych do inwestowania w "zielone" firmy.

4 Postawa "ciemnozielona". Postawa ta opiera się na koncepcji głębokiej ekologii, sformułowanej przez skandynawskiego filozofa Arne Naessa. W odniesieniu do organizacji postawa ta wyraża się m.in: w pozostawaniu w większej harmonii z Ziemią, niewykorzystywaniu jej zasobów wyłącznie do osiągania własnych zysków, a zwłaszcza nie w sposób, który nie jest odtwarzalny i nie jest zrównoważony, niewykorzystywaniu zwierząt do mało istotnych eksperymentów, takich jak testowanie kosmetyków, utrzymywanie Ziemi w niezmienionym stanie. Przy dzisiejszym stanie świadomości ekologicznej, taka postawa. Jest to trudne do konsekwentnego stosowania w praktyce.

DŁUGOTERMINOWY WYBÓR WŁAŚCIWEJ STRATEGII 

Przeczytaj poniższy tekst, aby poznać różne strategie i wdrożyć tę właściwą dla swojej firmy.

Krótki opis. 

Opracowując strategię środowiskową, firmy mogą wybrać jeden z czterech jej rodzajów:

1. strategia ofensywna, polegająca na wykorzystaniu wszelkich środków, w tym kredytów bankowych, w celu doskonalenia procesów produkcyjnych pod kątem ochrony środowiska, doskonaleniu struktur organizacyjnych w taki sposób, aby łączyły one ochronę środowiska ze wszystkimi zadaniami przedsiębiorstwa, a także na tworzeniu kultury środowiskowej, która utrwala przekonanie o potrzebie ochrony środowiska. organizacyjnych w taki sposób, aby łączyły one ochronę środowiska ze wszystkimi zadaniami przedsiębiorstwa, a także na tworzeniu kultury środowiskowej kultury środowiskowej, która utrwala przekonanie, że odpowiedzialność za środowisko spoczywa na każdym pracowniku, zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami. odpowiedzialność za środowisko spoczywa na każdym pracowniku, zgodnie z jego możliwościami i kompetencjami.

2. strategia innowacji, która obejmuje poszukiwanie nowych technologii, struktur i produktów dostosowanych do wymogów ochrony środowiska. Oznacza to wytwarzanie "czystych" ekologicznie produktów, budowę zamkniętych obiektów i przekształcanie odpadów w zasoby naturalne, tj. na działaniach, które poprawiają radykalną relację przedsiębiorstwa ze środowiskiem.

3. strategia defensywna, polegająca na wycofywaniu z rynku produktów i częściowym porzucaniu technologii, które nie spełniają kryteriów środowiskowych, oraz koncentrowaniu się na podnoszeniu stopnia ich "ekologiczności" poprzez usprawnianie i modyfikowanie stosowanych procesów środowiskowych", poprzez poprawę i modyfikację stosowanych procesów produkcyjnych i ich organizacji (częściowy recykling, częściowa eliminacja szkód środowiskowych, usprawnienia w transporcie, bardziej ekonomiczne zużycie zapasów itp. zużycie zapasów itp.).

4. strategia pasywna, (bierna, obojętna), która polega na przestrzeganiu jedynie niezbędnych przepisów dotyczących ochrony środowiska, aby nie narażać przedsiębiorstwa na opłaty karne (np. za szkodliwe emisje) i straty związane z utratą dobrego wizerunku w środowisku.

W nowocześnie zarządzanym przedsiębiorstwie podstawą zintegrowanej strategii jego działania powinna być oczywiście strategia ofensywna, a nawet innowacyjna, gdyż tylko aktywne zapobieganie zagrożeniom i dostosowanie badań do potrzeb środowiska oraz integracja jego ochrony ze wszystkimi funkcjami przedsiębiorstwa może zapewnić jego przejście do rozwoju gospodarczego, który będzie mógł być kontynuowany w przyszłości. do potrzeb środowiska i zintegrowanie jego ochrony ze wszystkimi funkcjami przedsiębiorstwa może zapewnić jego przejście do rozwoju gospodarczego, który może być kontynuowany w przyszłości.

Przykładem może być system czystszej produkcji oparty na jednej z podstawowych zasad zrównoważonego rozwoju, tj. zasadzie minimalizacji zanieczyszczeń u źródła. Strategia ta obejmuje zarządzanie produkcją w taki sposób, aby zapobiegać i zmniejszać ilość odpadów, a także ograniczać marnotrawstwo zasobów pracy, materiałów wejściowych i energii. 

Czysta produkcja to sposób na dostarczanie towarów i usług w systemach zaprojektowanych tak, aby uniknąć stosowania niebezpiecznych substancji i produkcji toksycznych odpadów. Wykorzystywane surowce i energia są odnawialne, ponownie wykorzystywane i konserwowane.

Zdrowie pracowników i społeczeństwa, a także lokalna sytuacja gospodarcza, geograficzna i kulturowa są również brane pod uwagę przy projektowaniu i wdrażaniu takich systemów. Celem Czystej Produkcji jest zaspokojenie naszego zapotrzebowania na produkty wytwarzane w równowadze ze środowiskiem.

Cztery elementy czystej produkcji:

Zasada ostrożności

Podejście to zakłada, że potencjalny zanieczyszczający musi udowodnić, że jego działania lub produkty nie zaszkodzą środowisku.

Podejście ostrożnościowe

Zapobieganie szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu jest tańsze i skuteczniejsze niż próba wyleczenia tego środowiska po jego zniszczeniu. Zapobieganie wymaga usunięcia źródła, przyczyny problemów, a nie próby kontrolowania skutków, tj. szkód. skutków, tj. szkód. Zapobieganie zanieczyszczeniom powinno zastąpić kontrolę zanieczyszczeń.

Demokratyczna kontrola

Czysta produkcja angażuje wszystkich, których dotyczy działalność przemysłowa, czyli pracowników, konsumentów i społeczności lokalne. Dostęp do informacji i zaangażowanie w podejmowanie decyzji wspiera demokratyczną kontrolę. Jako minimum, społeczności lokalne muszą mieć dostęp do informacji na temat emisji przemysłowych i rejestrów zanieczyszczeń, a także do planów redukcji emisji.

1. Opracowanie zrównoważonego modelu produkcji
2. Zaangażowanie pracowników
3. Zrównoważone pozyskiwanie materiałów

1. Wdrażanie zrównoważonych praktyk
2. Etyczne pozyskiwanie i sprawiedliwy handel
3. Monitorowanie i mierzenie wpływu społecznego
4. Zaangażowanie społeczności
5. Skalowanie wpływu społecznego